Wat is het doel van het leven? Leren liefhebben!
Veel mensen zullen hier vreemd van op kijken. Ze redeneren dan dat de mens uit zichzelf wel in staat is lief te hebben. Ze maken daarin echter een kapitale fout en verwisselen zo aarde en hemel, mens en God. Eén en ander eindigt op de pijnbank van het egocentrisme.
Geloof, hoop en liefde
Volgens de ouden zijn er drie ‘zetels’ binnen de mens voor de drieslag geloof, hoop en liefde. Zij leren je dat je gelooft met je verstand, dat de hoop (en dus ook de heimwee!) zijn plek heeft in het geheugen en dat de liefde zetelt in de wil.
Het indringende van dat laatste is dat liefhebben dus een wilsbesluit is en dat het in de grond van de zaak niets te maken heeft met je gevoel. Het betekent dat je je egocentrisme opgeeft en dat je ruimte schept in je kern. Je bestaan tolt dan niet meer rond je ego maar maakt plaats voor Christus en voor de medemens. Kort en goed: niet meer egocentrisch maar christocentrisch.
Bemin God en de naaste
Jezus herhaalt in het evangelie de woorden van de Thora als Hem wordt gevraagd naar de kern van Schrift: ‘Liefhebben zul je de Heer, je God, met heel je hart en heel je ziel en heel je verstand’; ‘liefhebben zul je je naaste als jezelf’.
Hier valt de definitieve beslissing. Het enig mogelijke antwoord op ‘je zult’ is ‘ik wil’ of ‘ik wil niet’.
Als je besluit tot ‘ik wil’, wordt je leven licht en veelkleurig. Je ervaart dat je hart warm wordt voor Hem. Deze wederkerige liefde reikt tot over de dood en vermenigvuldigt zich in de eeuwen der eeuwen …… Liefde is sterk als de dood, ja sterker.
