Het labyrint is van oudsher gezien als een model voor de levensweg van de mens. Het is een oervorm die overal op aarde en in de geschiedenis voor komt. In de Griekse mythologie gaat prins Theseus op weg naar de kern om daar de monsterlijke Minotaurus te verslaan. Ook siert het de vloer van menig Franse kathedraal. De Australische Aboriginals kennen het als ook de Eskimo’s en de Indianen in Mexico. Steeds wordt het patroon in verband gebracht met de levensloop van de mens op zoek naar een zingevend doel.
Het leven is geen doolhof maar een labyrint. Zien we het als een doolhof dan is elke verkeerde keuze verspilde tijd en energie. Beschouwen het leven als een labyrint dan is elke ervaring onderdeel van de weg en kunnen we er van leren. Het bedoelde leren gaat gepaard met luisteren waarbij dat luisteren moet leiden tot daden. Een bekend voorbeeld: als moeder tegen een kind zegt: ‘luister nou eens een keer’ betekent dit niet dat het kind maar gezapig aanhoort wat moeder zegt maar dat het doet wat zij zegt. Dit proces heet gehoorzaamheid. Een moeilijk begrip in deze tijd.
De houten mens is die mens die niet alleen de eerste jaren van zijn leven luistert maar tot het inzicht is gekomen dat deze raad zijn hele leven geldt. Hij voegt de daad bij het woord dat hij heeft gehoord.
